Waarom?

Waarom kom ik na het 'klussen' altijd in een soort 'schijnzwangerschap' terecht? Ik begrijp er echt niks van en ik word er echt heel gefrustreerd van. Niet zozeer omdat ik weer niet zwanger ben. Wel omdat ik mezelf iedere keer opnieuw weer gek maak! 'Deze keer is het anders, ik voel het, nu moet het wel gelukt zijn'. Je kan je wel inbeelden wat voor een teleurstelling er opkomt eens er geen tweede streep verschijnt? Normaalgezien ben ik helemaal niet zo emotioneel, ben ik eerder rationeel. Dat maakt het eens zo frustrerend. Ik heb mezelf immers nooit bij de vrouwen gerekend die 'vanalles voelen' en bij de minste opkomende misselijkheid denken dat het prijs is. Ach ja het zij zo, vandaag clomid halen en wachten tot de regels doorkomen. Groetjes en fijne feestdagen! Ps: de vele fouten die ik schrijf zijn te wijten aan mijn nieuwe ipad en mijn gebrek aangeduld om alles netjes na te lezen :)

All I want for Christmas is you... Baby!

Heel toepasselijk en ook gewoon leuk om in de kerstsfeer te komen!

I don't want a lot for Christmas
There's just one thing I need
I don't care about the presents
Underneath the Christmas tree
I just want you for my own
More than you could ever know
Make my wish come true
All I want for Christmas is...
You

I don't want a lot for Christmas
There's just one thing I need
I don't care about the presents
Underneath the Christmas tree
I don't need to hang my stocking
There upon the fireplace
Santa Claus won't make me happy
With a toy on Christmas day
I just want you for my own
More than you could ever know
Make my wish come true
All I want for Christmas is you
You baby

I won't ask for much this Christmas
I don't even wish for snow
I'm just gonna keep on waiting
Underneath the mistletoe
I won't make a list and send it
To the North Pole for Saint Nick
I won't even stay awake to
Hear those magic reindeers click
'Cause I just want you here tonight
Holding on to me so tight
What more can I do
Baby all I want for Christmas is you
Ooh baby
All the lights are shining
So brightly everywhere
And the sound of children's
Laughter fills the air
And everyone is singing
I hear those sleigh bells ringing
Santa won't you bring me the one I really need
Won't you please bring my baby to me...

Oh I don't want a lot for Christmas
This is all I'm asking for
I just want to see my baby
Standing right outside my door
Oh I just want you for my own
More than you could ever know
Make my wish come true
Baby all I want for Christmas is...
You

D en het ei take 2

Gisteren bij de gyn geweest voor fm en bloedname. Er zit een ei klaar van 18 mm en er is een mooi slijmvlies opgebouwd. Vaandaag uitslag gekregen van mijn bloed. Alle waarden zitten goed, ik moet deze avond bij de huisarts de pregnyl laten zetten.

Ik zou blij moeten zijn maar ik durf niet goed. Had dit weekend ergens gelezen dat je als 'normaal koppel' slechts 10% kans hebt dat je tijdens een cyclus zwanger geraakt. Dat is toch ontzettend weinig?? Hoeveel 'pech' hebben mensen dan die ongewenst zwanger worden?

Ik ga proberen niet te hard te gaan zweven de komende twee weken en mezlef niet teveel valse hoop te geven...

Nu dus volop klussen, afwachten en duimen!

Clomid ronde 2

Deze ronde is veel beter gegaan als ronde 1. Ik ben gespaard gebleven van hevige huilbuien en stemmingswisselingen, gelukkig maar! Ik denk dat het ook wel hielp dat ik min of meer wist aan wat ik mij kon verwachten.

Als deze cyclus en copy-paste zou zijn van de vorige, zou ik deze avond mijn eisprong moeten krijgen. Ik ben echter al een paar dagen bezig met ovulatietesten en daar is geen 2de lijn te bespeuren, ik vermoed dan ook dat het niet voor vandaag zal zijn. Ik word al bang dat de clomid al niet meer blijkt te werken. Het valt mij op hoe onzeker je wordt door al die twijfels. Morgen mag ik terug naar de gyn en hebben we hopelijk wat meer info.

Ik heb deze cyclus ook mijn temperatuur bijgehouden maar die schommelt dagelijks vrij sterk, dus ik vraag me af of daar info uit kan gehaald worden.

Fijne zondag nog!

Jammer maar helaas

Zoals ik al zei in mijn vorig bericht ben ik vanaf zaterdag gretig aan de slag gegaan met hyper gevoelige zwangerschapstesten. Helaas zonder resultaat. Toen ik maandag weer negatief testte was ik het wachten beu. Ik belde naar de gyn en kon er in de namiddag terecht voor bloedname. 's avonds kreeg ik de uitslag al, helaas zoals de titel doet vermoeden ben ik niet zwanger.
Op zich had ik het wel verwacht dus kop omhoog borst vooruit en hup naar de volgende ronde!

Wat ik wel spijtig vind, is dat mijn ms nog niet zijn doorgekomen. Nog even afwachten en dan terug Clomid. Ik ga ook proberen van mijn temperatuur bij te houden, lijkt mij nuttige info.

Groetjes,
D.

Geduld

heb ik niet, nooit gehad trouwens. Ik word zeer snel ongeduldig als ik ergens moet wachten. Zuchten, puffen en ongeduldig met mijn voet tikken zijn zaken die meteen geactiveerd worden als ik ergens 'iets te lang' moet wachten. Dat ik voor onze grote droom iedere maand (in het beste geval) 14 dagen moet wachten op resultaat is voor mij dan ook ontzettend lang. Die dagen kruipen voorbij en er is geen dag die voorbijgaat waarbij ik tegen R. zaag dat het toch wel héél lang duurt. Ondertussen probeer ik de 'wachttijd' op te vullen met zwangerschapssymptomen na te bootsen en ik moet eerlijk zeggen, ik word er écht goed in!

Je hoort mij al komen. Deze ochtend kon ik écht niet meer wachten, maandag is mijn nod en ik dacht: 'met die super gevoelige testen zou ik misschien al wel resultaat kunnen hebben?'. Dus deze ochtend om 6u(!) lag ik klaarwakker in mijn bed met maar 1 ding in mijn hoofd, testen! Helaas was er geen tweede streepje te bespeuren, het testvlak zag spierwit. Spijtig, maar mijn hoop is niet te kraken, ik heb gewoon te vroeg getest ;).

Maandag proberen we het nogeens.

PS: ik kan de laatste tijd niet meer goed slapen, word verschillende keren per nacht wakker en ben 's morgens altijd op van die ongelooflijk vroege uren al klaarwakker. Verder ben ik doorheen de dag ook helemaal niet moe. Vroeger sliep ik als een blok door en was ik overdag wel nog moe. Iemand hier ervaring mee? Zou het met de zenuwen te maken kunnen hebben ofzo?

Fragile

De dagen tikken maar traag voorbij als je hoopt op goed nieuws. Ik was optimistisch de eerste dagen, ik voelde vanalles en dacht dat het wees in de richting van een mogelijke zwangerschap. Nu mijn nod dichterbij komt, durf ik niet meer zo positief te zijn. Alles wijst op komende ms... Toch is er nog een sprankje hoop, dat ik dolgelukkig zou zijn behoeft weinig uitleg. Het zou wel extra speciaal zijn omdat ik maandag jarig ben, best birthday gift ever!

Ik afwachting van mijn nod ben ik samen met een collega naar een stockverkoop van het zwangerschapsmerk Fragile gegaan. Ik heb mij helemaal laten gaan, ben met 7(!) zwangerschaspjurkjes en rokjes naar huis gegaan. Zal  eens wat foto's posten, ben echt blij met mijn aankopen :). Misschien wel wat overhaast om die kleren al in huis te halen. Ik blijf gewoon hopen dat ik ze vroeg of laat ga nodig hebben en dan heb ik ze nu toch voor een interessante prijs op de kop kunnen tikken he!

Nu afwachten tot maandag en hopelijk heb ik dan goed nieuws, duimen!!

Te laat of niet te laat?

Gisteren om 23u nog telefoon van de gyn. Ik had zelf een eisprong gedaan en moest dus niet langskomen voor de prignyl spuit. Positief nieuws op zich. Alleen is de kans dat we dat eitje benut hebben héél klein. Ik had namelijk maandag al de eisprong gehad en we hebben pas maandagavond 'geklust'. Nu heb ik ergens gelezen dat je ei maar 24u vruchtbaar is na de eisprong. De kans is dus zéér klein dat het bevrucht is. Vind het wel spijtig, dan doe je zoveel moeite voor een ei en dan bevrucht je het te laat.

Toch blijf ik stiekem hopen dat het toch op tijd was en dat ik binnen 2 weken, op mijn verjaardag, positief test.

Weet iemand van jullie of het nemen van clomid invloed heeft op een zwangerschapstest? Moet je dan langer wachten ofzo of heb je meer kans op vals-positieven?

Groetjes,
D.

D. en het ei

Gisteren fm bij de gyn. Ik ben zonder verwachtingen naar daar gegaan, ze had ons al gewaarschuwd dat de kans zéér klein zou zijn dat ik op deze dosis clomid zou reageren. Toch had ik zondag avond heel veel last in mijn buik, heb er niet veel belang aan gehecht ik weet ondertussen al wel hoe sterk je geest kan zijn als je iets heel graag wil.

Bij de inwendige echo bleek echter dat ik inderdaad iets gevoeld hebt. Ik heb een verdikt slijmvlies en in mijn linker eierstok zit er, ik kan het nog steeds niet goed geloven, een mooie follikel van 17mm! De clomid had zijn werk goed gedaan. Verder nam de gyn bloed en ze zei ze dat ik die avond zelf nog moest 'klussen'. We hebben een afspraak vastgelegd voor woensdag om 7u45 voor een pregnyl spuit. Ze ging echter mijn bloedwaarden nog afwachten. Deze avond zou ze mij bellen. Als ze mij belde moest ik wel of niet komen en dat is nu net het probleem, ik was zo overdonderd dat ik mij niet meer kan herinneren wat we hebben afgesproken *zucht*.

Ookal hoor ik niks, zal ik er morgen staan, dat is het veiligste...

R. en ik zijn helemaal in de wolken met ons ei :) Hopelijk krijgen we snel nog meer van dat goede nieuws!

Groetjes,
D.

Clomid ronde 1

Ondertussen zijn de ms achter de rug. Man zo vervelend, ik was al helemaal vergeten hoe het voelde als de Russen in het land waren en ik heb het duidelijk niet gemist!
Op 27-10 begonnen met Clomid 50mg, 2 per dag. Toeval wil dat ik exact 7jaar geleden op die dag mijn man heb leren kennen! Hopelijk brengt het ons wat geluk...

Ik weet niet of het aan de Clomid lag of aan de ms maar heb een mega emotionele week achter de rug. Ik had wat problemen op het werk en ik kon de tranen niet verbijten. Ik heb nog nooit zoveel moeten huilen als afgelopen week. R. Moest er op de duur mee lachen omdat ik gewoon niet meer kon stoppen, toegegeven, het moet echt een grappig zicht geweest zijn en ik begon er dan zelf ook wat mee te lachen :)

Wat betreft de strijd tegen de kilo's, heb ik jullie advies gevolgd en een diëtiste aangesproken. Ondertussen is er al 1,8kg af ,dus al een goed begin.

Voorlopig niet meer nieuws...

Groetjes,
D.

Mevrouw B.

Het is gebeurd, wij zijn getrouwd! Het was een prachtige dag met een stralende zon. We hebben er beide enorm van genoten. Ook onze huwelijksreis was geweldig. De batterijen zijn opgeladen en we kunnen er weer tegenaan.

Het is windstil gebleven na die ene menstruatie. Op 13 oktober hadden we een afspraak bij de gyn. Hier kreeg ik enorm onder mijn voeten omdat ik niet ben afgevallen. Ze heeft gelijk natuurlijk maar het was niet leuk om te horen. Ze zei dat ik geen eisprong heb gehad in juli maar enkel een bloeding. Mijn bloedwaarden zijn nog altijd heel slecht, zelfs na de operatie en dat is voor een groot stuk te wijten aan mijn overgewicht. Ze deed een inwendige echo en zag dat er echt niks bewoog. Ze heeft mij op het hart gedrukt dat ik echt moet afvallen, anders wordt het niks. Ze heeft mij wel clomid voorgeschreven, 2 pilletjes per dag. Ze liet heel hard uitschijnen dat het niks zou uitmaken maar dat ze niet meteen met menopur mag starten, je moet eerst clomid proberen. Dus nu probeer ik gezond te eten en in de week regelmatig te gaan sporten. Ze heeft me eerst terug op de pil gezet en daarna mag ik beginnen met de clomid. 7 november moet ik terug. Ik hoop nergens op, ze heeft mij duidelijk het gevoel gegeven dat dit vooral een verplicht nummer is.

Nu ligt de focus op afvallen!

Groetjes,
D.

Teleurstelling

Vandaag getest en helaas geen 2de streep te bespeuren. De teleursteling is enorm. Ik heb me de laatste dagen zo zwanger gedacht dat ik ervan overtuigd was dat ik het ook effectief was. Helaas is niets minder waar. En wat met die steken in de buik, die grotere borsten, het constante misselijke gevoel? Allemaal ingebeeld? De geest is dus effectief sterker dan ik had verwacht. Het gevoel is zo dubbel, ik had er zo op gehoopt dat ik mezelf vanalles begon wijs te maken. Ergens diep vanbinnen wist ik ook wel dat de kans miniem was dat we zonder medische hulp, bij de eerste poging al zwanger zouden zijn. Toch is de klap niet minder zwaar.

Vandaag bel ik naar de gyn. Ze had mij in juli gezegd dat ik best al een afspraak kon maken om in oktober eraan te beginnen. Ik had dat toen niet gedaan, ik wou het lot niet tarten. Vandaag maak ik een afspraak, we kunnen alle hulp gebruiken, deze hoop-wanhoop cyclus kan ik geen jaren volhouden...

Wachten

Zoals zovelen onder jullie zit ik te wachten, wachten op goed nieuws, wachten op hoop, wachten op een baby. Nadat ik mijn regels heb gekregen ben ik aan de slag gegaan met ovulatietesten. Niks voor mij, elke dag begon met een teleurstelling. Waar blijft die eisprong nu?! Uiteindelijk 2 keer gevreeën in mijn 'vruchtbare periode', had graag ook nog een derde keer geprobeerd maar dat is er niet van gekomen (amai dit klinkt romantisch). Ik was moe, slecht gezind en om dan na je werk nog romantisch te vrijen, dat zat er niet echt in. Heel die vruchtbaarheidsproblematiek zet zo een druk op je seksleven. Je hebt er precies gewoon geen zin meer in als dat streepje op die ovulatietest niet even donker is als de controlestreep.

Nu is het wachten, als ik goed gerekend heb (en ik heb het zo'n 20 keer nageteld dus het moet wel kloppen). Zou ik op 31/08 ongesteld moeten worden. Ik hoop natuurlijk dat dat niet gebeurt en dat ik van de eerste keer prijs heb, maar ik vrees ervoor. Ik voel wel vanalles, rommelige darmen, steken in mijn borsten,... Maar ik denk dat ik me eerder zwanger 'aan het denken' ben. Of misschien zijn al die sympotmen gewoon een teken dat ik ongesteld ga worden. Ik pieker me alleszins zot en er is geen seconde die voorbij gaat zonder dat ik ermee bezig ben.

Nu dus bang afwachten, als ik tegen 1/09 niet ongesteld ben geworden ga ik testen.

Groetjes,
D.

En toen was er hoop!

Na de operatie liep alles zijn gewone gangetje. Ik heb er zo goed als niets last van gehad achteraf. Nu was het hopen op een spontaan herstel van mijn cyclus. Ik durfde niet echt hopen, wetend dat de gyn me had gezegd dat mijn pco wel echt heel zwaar is. Tot ik gisteren plots zag dat mijn ms waren doorgekomen! Ik was/ben dolgelukkig. Nog nooit ben ik zo blij geweest met mijn ms :) Ze zijn wel nog heel licht waardoor ik precies nog niet durf geloven dat mijn lichaam het deze keer uit zichzelf goed heeft gedaan.

Ik ben vandaag meteen ovulatietesten gaan halen bij het kruidvat. Mijn vriend vond dat nogal optimistisch maar ik kon het niet laten. Mijn laatste ms kreeg ik door de pil die ik moest nemen voor mijn operatie. Het is dus moeilijk om in te schatten wat het gemiddelde aantal dagen is van mijn cyclus. Ik denk dat ik rond 10 augustus met de ovulatietest aan de slag ga en dan zien we wel weer.

Ondertussen zijn vrienden van ons voor het eerst mama en papa geworden . Mijn vriend en ik zijn deze vrienden in het ziekenhuis gaan bezoeken maar echt vrolijk waren we niet. We zijn uiteraard heel blij voor hen maar hadden daar zo graag zelf willen liggen met zo'n klein wondertje. Ik vrees dat die dubbele gevoelens in de toekomst alleen maar erger zullen worden...

Groetjes,
D.

Ovariële drilling

Gisteren ovariële drilling gehad. Ik moet eerlijk toegeven dat ik al weken op voorhand zenuwachtig was voor de ingreep. Ik wist niet goed wat me te wachten stond en dacht, zoals altijd, het ergste.

Toen ik te horen kreeg dat ik een ovariële drilling zou moeten ondergaan heb ik het internet afgeschuimd naar informatie over de ingreep. Ik heb niet echt veel gevonden, vandaar dat ik het verloop wel even wil neerschrijven voor diegenen die het misschien in de toekomst ook moeten laten doen.

Voor de ingreep kreeg ik thuis heel wat toestemmingspapieren en informatie toegestuurd. Hierop stond dat ik vanaf 8u nuchter moest zijn en zelfs geen water mocht drinken. Om 11u30 werd ik verwacht in het ziekenhuis. Ik werd er vriendelijk onthaalt en naar mijn kamer begeleid. Daar mocht ik de schort aandoen en wachten tot ze mij kwamen halen. Best wel spannend zo wachten, gelukkig is mijn vriend de heletijd bij mij gebleven om mij wat af te leiden. Rond 13u30 was het eindelijk zover, ze kwamen mij halen. Ik moest in bed gaan liggen en zo werd ik naar het operatiekwartier gereden. De chirurg kwam mij even groeten en mij wat meer info geven over de operatie. Daarna werd ik naar de operatiekamer gebracht. Hier stond een gynaecologische stoel klaar waar ik moest gaan inzitten, met mijn benen in de beugels. Ik werd aan een infuus gelegd (via een venijnige prik in mijn hand), kreeg een bloeddruk meter aan mijn andere arm en mijn arm (met infuus) en benen werden vastgemaakt. Ondertussen bibberde ik al van de schrik. Toen kwam de anesthesist om mij te doen inslapen. Ik kreeg een vloeistof in mijn infuus dat een branderig gevoel gaf in mijn arm en voor ik het goed en wel besefte lag ik in slaap. Rond 16u15 werd ik wakker op recovery. Ik voelde mij goed, had geen kwaaltjes alleen wat last van keelpijn door die buis die ze in je keel steken.

Ik werd naar mijn kamer gereden waar mijn lieve vriend mij opwachtte. Ik moest tot 18u30 in het ziekenhuis blijven. De dokter kwam me nog even vertellen dat alles goed verlopen was en dat ik vrij snel naar huis zou mogen gaan. Ik heb geen enkel uitwendig litteken overgehouden aan deze ingreep, alles is vaginaal gebeurd.

Nu heb ik nog last van mijn keel door die buis en heb ik wat 'mensutratiepijn'. Tijdens de ingreep spuiten ze vocht in de baarmoederholte om zo 'onder water' te kunnen kijken. Je voelt dan ook nog een paar dagen een vorm van druk in je onderbuik. Al bij al valt de pijn heel goed mee.

Volgende week donderdag naar de gyn voor controle. Ik hoop dat alles goed is. Dan zal ik nog even moeten recuperen en daarna starten we waarschijnlijk met de eerste clomid kuur... donderdag meer nieuws!

Groetjes,
D.

Plots staat alles even stil...

Deze ochtend om 8u44 ging de telefoon, vreemd zou je denken wie belt er nu zo vroeg op een zondagochtend? Ik rende naar onze living want daar lag mijn gsm, ik was er van overtuigd dat het een goede vriendin ging zijn met het goede nieuws dat ze eindelijk bevallen was (ze is ondertussen al 1 week overtijd).Het bleek echter mijn schoonmoeder te zijn, dat kan geen goed nieuws zijn, ging er door mijn hoofd...

Ze belde om te zeggen dat het nichtje van mijn vriend deze ochtend verongelukt was. Het ging om een nichtje waar ik het zelf goed mee kon vinden. De wereld stond even stil. Hoe kan dit nu? Ze drinkt nooit als ze moet rijden? Waar ging ze naartoe midden in de nacht? Waarom verloor ze de controle over haar stuur? Duizend en één vragen spoken door je hoofd, je huilt, kan het niet goed geloven, je bent boos, waarom moest dit nu gebeuren?

Op zo'n moment besef je dat de ruzies en de probleempjes van elke dag niets betekenen, dat ook onze vruchtbaarheidsproblemen peanuts zijn vergeleken met dit soort vreselijke nieuws...

Vervallen

Ik heb al dagen barstende hoofdpijn. Niet echt van mijn gewoonte... Ik heb me al zitten afvragen waaraan het zou kunnen liggen, pieker ik teveel, is mijn lichaam aan het 'ontgiften' doordat ik gezonder probeer te eten? Zou het aan die pil kunnen liggen die de gyn mij gegeven heeft zodat ik zeker niet menstrueer op de dag van mijn operatie?

Toen ik met veel tegenzin een nieuw pilletje uit de strip wou nemen zag ik dat de vervaldatum oktober 2010 was! Dat zou de hoofdpijn misschien wel kunnen verklaren? Ik heb mijn gyn een maitlje gestuurd, ik ben benieuwd!

Iemand hier al ervaring mee gehad? Kan het kwaad?

Groetjes D

Start...

 Ik ben D, 26 jaar en al sinds ik het mij kan herinneren heb ik een vurige wens om later een groot en warm gezin te hebben. Een aantal jaar geleden kreeg ik te horen dat die wens voor mij niet zo vanzelfsprekend in vervulling zou gaan. Ik heb immers PCO. Toen ik het van de gyn te horen kreeg, heb ik er weinig mee gedaan. Ik was nog volop aan het studeren, had nog maar pas mijn huidig lief leren kennen en was nog niet toe aan een gezinnetje.

De jaren gingen voorbij en eens afgestudeerd was de kinderwens heviger dan ooit. Mijn vriend, R, voelde zich er echter helemaal nog niet klaar voor. Ondertussen, beetje bij beetje voelt hij zich ook klaar om voor een gezin te gaan. We gingen vorig jaar naar de gyn en lieten hem testen, daar was alles goed, gelukkig maar. De gyn had me als voorwaarde gesteld dat ik eerst minstens 10kg zou moeten afvallen (ik ben veel te zwaar) voor we met de behandelingen zouden starten. Ondertussen vroeg mijn vriend mij ten huwelijk en stelden we heel de boel uit voor na onze trouw.

Hoewel we pas in septemeber trouwen, was ik het wachten echt beu, ik wou eraan beginnen, het kon nog zo lang duren eer het er eindelijk zou zijn. We gingen maandag terug naar de gyn. Ze zag dat ik niets (erg he!) was afgevallen en zei dat dat toch wel heel belangrijk was (ik weet dus wat doen!). Ze nam een echo en zei dat mijn pco zo zwaar is dat het weinig zin zou hebben om met medicatie te starten, het zou toch niet pakken. We hebben dus meteen een afspraak vastgelegd voor een ovariële drilling op 6 juli. Ik vind hett zoooo spannend maar niet op de leuke manier. Ik ben bang voor de operatie maar ik weet dat ik erdoor moet, de wens voor een kindje is groter dan de angst.

Ik hoop hier mijn gedachten, angsten en frustraties kwijt te geraken en lotgenoten te vinden om dit alles mee te delen. Ik hoop dat ik op het einde vind wat ik zoek en dat dit verhaal voor anderen hoop kan bieden...

Maar voorlopig ligt de focus op afvallen en aftellen...

Groetjes,
D