vrijdag 28 december 2012

5 weken zwanger

En ik kan het nog steeds niet goed geloven... Een maand geleden hoopte ik nog zo hard op dat tweede streepje, nu dat verschenen is, weet ik precies niet goed hoe ik me moet voelen. Ik ben dolgelukkig, versta me niet verkeerd, maar tegelijk voelt het zo onwerkelijk en ben ik doodsbang dat het elk moment mis kan gaan. Ik durf precies nog niet echt blij te zijn. Toen ik blogs van lotgenootjes las die deze periode omschreven als 'verlengde wachtweken', begreep ik er echt niets van. Ik dacht:' komaan je hebt wat je eindelijk wou, geniet er nu gewoon van.' Maar nu begrijp ik hen maar al te goed, alles is nog zo onzeker dat je jezelf niet 100% durft geven uit schrik dat het alsnog misgaat.

De symptomen zijn ook zeer wisselend, de ene dag voel ik niks, de andere dag doen mijn borsten pijn, ben ik ongelooflijk misselijk en heb ik een zeurende pijn in mijn onderbuik. Je kan al raden dat ik mij liever slecht voel omdat ik dan wat hoop krijg en denk dat alles goed zit. De dagen waarop ik niks voel, word ik echt heel ongerust.

Mijn gyn is met vakantie, ze is 2/01 terug. Aangezien ze niet voltijds werkt, weet ik niet of ik er volgende week al terecht ga kunnen. Ik hoop echt van wel, ik wil gewoon bevestiging dat mijn hcg goed zit en dat alles ok is onze baby. Heeft iemand van jullie ooit die clearblue digital test gebruikt die ook aangeeft hoelang je zwanger bent? Ik dacht die misschien te kopen, als alles goed zit met mijn hcg, zou die moeten aangeven dat ik 5 weken zwanger ben. Anderzijds vind ik die test belachelij, duur en ga ik echt flippen als die niet aangeeft dat ik 5 weken ver ben.

We hadden ons voorgenomen om ons geheimpje met niemand meer te delen. Dat is niet gelukt. Mijn zus en broer weten het ondertussen ook. Wij vertrekken morgen naar de zee met een koppel vrienden tot dinsdag, het wordt heel moeilijk om het hen niet te vertellen. We zien wel, als het goed voelt, gaan we het toch gewoon delen denk ik.

Ik wens jullie een leuk einde van 2012 en een prachtig begin van 2013!!

donderdag 20 december 2012

IUI 5

Zoals de titel doet vermoeden, was de vorige poging negatief. Ik wil er niet te veel woorden aan verspillen. Op mijn verjaardag ben ik bloed gaan laten trekken en ik kreeg tegen de middag negatief bericht. Ik vond het spijitg maar wou niet heel mijn verjaardag depressief doorbrengen dus ik heb er het beste van proberen maken.

Opnieuw begonnen met menopur en op die manier een mooie cyclus op gang gekregen, op cyclusdag 14 naar de gyn gegaan voor IUI 5. De gyn zei dat mijn man zijn staal van ongeƫvenaarde kwaliteit was. De wachtweken gingen rustig voorbij, ik was ontspannen en kon het vrij goed loslaten. Om eerlijk te zijn geloofde ik er precies niet goed meer in. Ik had mezelf al zo vaak iets wijsgemaakt, deze keer zou het anders zijn en dat was het ook. Morgen heb ik mijn nod, de gyn had gezegd dat ik best wachtte tot maandag om te testen. Ik vond dat geen probleem, ik was rustig, probeerde heel de boel wat op zijn beloop te laten. De afgelopen dagen veranderde die attitude, ik moest heel veel plassen, ben al 2 dagen goed misselijk en mijn borsten doen pijn. Ik begon terug hoop te krijgen, zou het dan toch? Ik durfde er niks van zeggen tegen mijn man. De laatste keer dat ik immers over mijn symptomen begon, wuifde hij het (terecht) weg. Deze avond kreeg ik het plots in mijn hoofd, ik wou testen. Rationeel was dat niet echt een goed idee, ik was al naar het toilet gegaan toen ik thuiskwam, ik zou testen met avondurine en dat voor mijn nod met mijn laatste test. Zonder nadenken ging ik naar het toilet, deed wat ik moest doen en ging met het potje en de laatste test naar de living, samen met mijn man volgde ik de instructies. Hij hield de test nauwlettend in de gaten en ik ging verderop in de zetel liggen met mijn ipad. Het duurde precies uren voor er iets gebeurde, ik zag hem vanuit mij ooghoeken naar de test staren maar het bleef stil. Plots zei hij: "een lichte streep is dat ook goed?" Ik vloog naar hem toe, ja een lichte streep is een streep,ik kon mijn ogen niet geloven, we vlogen mekaar in de armen en begonnen te huilen. Zo lang op gehoopt , nu het zover is konden we het beide niet geloven.

Ik heb mijn mama gebeld (ze woont in Italiƫ) ik heb het zelfs niet moeten zeggen, ze wist het meteen en heeft heel de tijd gehuild. Ook mijn man wou dit mooie nieuws met iemand delen dus we zijn naar zijn ouders gereden en hebben daar een kerstkaart afgegeven met een versje. Zijn mama vloog ons in de armen en huilde heel erg, ze was super blij. Zijn papa kwam wat later thuis en ook hij kreeg het kaartje te lezen, hij was ook blij maar een stuk minder uitbundig als de moeders :).

Ik ga morgen voor een bloedtest, ik ben zo gelukkig, eindelijk dat tweede streepje, IK BEN ZWANGER!!!!