En ik kan het nog steeds niet goed geloven... Een maand geleden hoopte ik nog zo hard op dat tweede streepje, nu dat verschenen is, weet ik precies niet goed hoe ik me moet voelen. Ik ben dolgelukkig, versta me niet verkeerd, maar tegelijk voelt het zo onwerkelijk en ben ik doodsbang dat het elk moment mis kan gaan. Ik durf precies nog niet echt blij te zijn. Toen ik blogs van lotgenootjes las die deze periode omschreven als 'verlengde wachtweken', begreep ik er echt niets van. Ik dacht:' komaan je hebt wat je eindelijk wou, geniet er nu gewoon van.' Maar nu begrijp ik hen maar al te goed, alles is nog zo onzeker dat je jezelf niet 100% durft geven uit schrik dat het alsnog misgaat.
De symptomen zijn ook zeer wisselend, de ene dag voel ik niks, de andere dag doen mijn borsten pijn, ben ik ongelooflijk misselijk en heb ik een zeurende pijn in mijn onderbuik. Je kan al raden dat ik mij liever slecht voel omdat ik dan wat hoop krijg en denk dat alles goed zit. De dagen waarop ik niks voel, word ik echt heel ongerust.
Mijn gyn is met vakantie, ze is 2/01 terug. Aangezien ze niet voltijds werkt, weet ik niet of ik er volgende week al terecht ga kunnen. Ik hoop echt van wel, ik wil gewoon bevestiging dat mijn hcg goed zit en dat alles ok is onze baby. Heeft iemand van jullie ooit die clearblue digital test gebruikt die ook aangeeft hoelang je zwanger bent? Ik dacht die misschien te kopen, als alles goed zit met mijn hcg, zou die moeten aangeven dat ik 5 weken zwanger ben. Anderzijds vind ik die test belachelij, duur en ga ik echt flippen als die niet aangeeft dat ik 5 weken ver ben.
We hadden ons voorgenomen om ons geheimpje met niemand meer te delen. Dat is niet gelukt. Mijn zus en broer weten het ondertussen ook. Wij vertrekken morgen naar de zee met een koppel vrienden tot dinsdag, het wordt heel moeilijk om het hen niet te vertellen. We zien wel, als het goed voelt, gaan we het toch gewoon delen denk ik.
Ik wens jullie een leuk einde van 2012 en een prachtig begin van 2013!!
vrijdag 28 december 2012
donderdag 20 december 2012
IUI 5
Zoals de titel doet vermoeden, was de vorige poging negatief. Ik wil er niet te veel woorden aan verspillen. Op mijn verjaardag ben ik bloed gaan laten trekken en ik kreeg tegen de middag negatief bericht. Ik vond het spijitg maar wou niet heel mijn verjaardag depressief doorbrengen dus ik heb er het beste van proberen maken.
Opnieuw begonnen met menopur en op die manier een mooie cyclus op gang gekregen, op cyclusdag 14 naar de gyn gegaan voor IUI 5. De gyn zei dat mijn man zijn staal van ongeëvenaarde kwaliteit was. De wachtweken gingen rustig voorbij, ik was ontspannen en kon het vrij goed loslaten. Om eerlijk te zijn geloofde ik er precies niet goed meer in. Ik had mezelf al zo vaak iets wijsgemaakt, deze keer zou het anders zijn en dat was het ook. Morgen heb ik mijn nod, de gyn had gezegd dat ik best wachtte tot maandag om te testen. Ik vond dat geen probleem, ik was rustig, probeerde heel de boel wat op zijn beloop te laten. De afgelopen dagen veranderde die attitude, ik moest heel veel plassen, ben al 2 dagen goed misselijk en mijn borsten doen pijn. Ik begon terug hoop te krijgen, zou het dan toch? Ik durfde er niks van zeggen tegen mijn man. De laatste keer dat ik immers over mijn symptomen begon, wuifde hij het (terecht) weg. Deze avond kreeg ik het plots in mijn hoofd, ik wou testen. Rationeel was dat niet echt een goed idee, ik was al naar het toilet gegaan toen ik thuiskwam, ik zou testen met avondurine en dat voor mijn nod met mijn laatste test. Zonder nadenken ging ik naar het toilet, deed wat ik moest doen en ging met het potje en de laatste test naar de living, samen met mijn man volgde ik de instructies. Hij hield de test nauwlettend in de gaten en ik ging verderop in de zetel liggen met mijn ipad. Het duurde precies uren voor er iets gebeurde, ik zag hem vanuit mij ooghoeken naar de test staren maar het bleef stil. Plots zei hij: "een lichte streep is dat ook goed?" Ik vloog naar hem toe, ja een lichte streep is een streep,ik kon mijn ogen niet geloven, we vlogen mekaar in de armen en begonnen te huilen. Zo lang op gehoopt , nu het zover is konden we het beide niet geloven.
Ik heb mijn mama gebeld (ze woont in Italië) ik heb het zelfs niet moeten zeggen, ze wist het meteen en heeft heel de tijd gehuild. Ook mijn man wou dit mooie nieuws met iemand delen dus we zijn naar zijn ouders gereden en hebben daar een kerstkaart afgegeven met een versje. Zijn mama vloog ons in de armen en huilde heel erg, ze was super blij. Zijn papa kwam wat later thuis en ook hij kreeg het kaartje te lezen, hij was ook blij maar een stuk minder uitbundig als de moeders :).
Ik ga morgen voor een bloedtest, ik ben zo gelukkig, eindelijk dat tweede streepje, IK BEN ZWANGER!!!!
Opnieuw begonnen met menopur en op die manier een mooie cyclus op gang gekregen, op cyclusdag 14 naar de gyn gegaan voor IUI 5. De gyn zei dat mijn man zijn staal van ongeëvenaarde kwaliteit was. De wachtweken gingen rustig voorbij, ik was ontspannen en kon het vrij goed loslaten. Om eerlijk te zijn geloofde ik er precies niet goed meer in. Ik had mezelf al zo vaak iets wijsgemaakt, deze keer zou het anders zijn en dat was het ook. Morgen heb ik mijn nod, de gyn had gezegd dat ik best wachtte tot maandag om te testen. Ik vond dat geen probleem, ik was rustig, probeerde heel de boel wat op zijn beloop te laten. De afgelopen dagen veranderde die attitude, ik moest heel veel plassen, ben al 2 dagen goed misselijk en mijn borsten doen pijn. Ik begon terug hoop te krijgen, zou het dan toch? Ik durfde er niks van zeggen tegen mijn man. De laatste keer dat ik immers over mijn symptomen begon, wuifde hij het (terecht) weg. Deze avond kreeg ik het plots in mijn hoofd, ik wou testen. Rationeel was dat niet echt een goed idee, ik was al naar het toilet gegaan toen ik thuiskwam, ik zou testen met avondurine en dat voor mijn nod met mijn laatste test. Zonder nadenken ging ik naar het toilet, deed wat ik moest doen en ging met het potje en de laatste test naar de living, samen met mijn man volgde ik de instructies. Hij hield de test nauwlettend in de gaten en ik ging verderop in de zetel liggen met mijn ipad. Het duurde precies uren voor er iets gebeurde, ik zag hem vanuit mij ooghoeken naar de test staren maar het bleef stil. Plots zei hij: "een lichte streep is dat ook goed?" Ik vloog naar hem toe, ja een lichte streep is een streep,ik kon mijn ogen niet geloven, we vlogen mekaar in de armen en begonnen te huilen. Zo lang op gehoopt , nu het zover is konden we het beide niet geloven.
Ik heb mijn mama gebeld (ze woont in Italië) ik heb het zelfs niet moeten zeggen, ze wist het meteen en heeft heel de tijd gehuild. Ook mijn man wou dit mooie nieuws met iemand delen dus we zijn naar zijn ouders gereden en hebben daar een kerstkaart afgegeven met een versje. Zijn mama vloog ons in de armen en huilde heel erg, ze was super blij. Zijn papa kwam wat later thuis en ook hij kreeg het kaartje te lezen, hij was ook blij maar een stuk minder uitbundig als de moeders :).
Ik ga morgen voor een bloedtest, ik ben zo gelukkig, eindelijk dat tweede streepje, IK BEN ZWANGER!!!!
zondag 18 november 2012
The end of an era
Ik heb nog niks geschreven over onze vorige poging. Die is mislukt, ik was 5 dagen overtijd toen ik plots mijn ms toch kreeg. Twee weken wachten is nog niet lang genoeg, nee doe er gerust nog 5 dagen bij *zucht*. De gyn denkt dat er iets geweest moet zijn, ik wil er niet echt over nadenken. Genoeg over die poging.
Ondertussen zijn we 3 dagen verwijderd van een nieuwe nod. Op mijn verjaardag ga ik mogen testen, brengt wat gemengde gevoelens met zich mee. We hebben deze poging toch maar terug beroep gedaan op hormonen. Mijn geduld is echt op, mijn cyclus is zich wel aan het herstellen maar wie weet hoelang duurt het weer voor ik opnieuw natuurlijk een eisprong doe. Na overleg met de gyn besloten we om opnieuw een cyclus met hormonen te proberen. En nu zijn we weer in die spannende wachtweken beland.
We zijn ondertussen een jaar aan het proberen, een jaar zitten we in de mm. Al verschillende wachtweken heb ik moeten doorstaan. Telkens weer verviel ik in hetzelfde ritueel. Ik was helemaal verlingerd aan de twilight films en boeken. Kon heerlijk wegdromen en wegvluchten in de über romantische saga. (voor de haters, i know het zijn tienerboeken en films, but i love them, om nog maar te zwijgen over Robert Pattinson ;) !). Vandaag ben ik met een vriendin naar de laatste film gaan kijken in de cinema. De saga is gedaan, ik kan niet meer uitkijken naar het volgende boek of de volgende film, die komt er niet. En mijn saga? Loopt die ook af op mijn verjaardag? Starten we dan een nieuw verhaal? Of moet ik dan volwassen worden en een nieuwe manier vinden om die gruwelijke wachtweken te doorstaan?
Ondertussen zijn we 3 dagen verwijderd van een nieuwe nod. Op mijn verjaardag ga ik mogen testen, brengt wat gemengde gevoelens met zich mee. We hebben deze poging toch maar terug beroep gedaan op hormonen. Mijn geduld is echt op, mijn cyclus is zich wel aan het herstellen maar wie weet hoelang duurt het weer voor ik opnieuw natuurlijk een eisprong doe. Na overleg met de gyn besloten we om opnieuw een cyclus met hormonen te proberen. En nu zijn we weer in die spannende wachtweken beland.
We zijn ondertussen een jaar aan het proberen, een jaar zitten we in de mm. Al verschillende wachtweken heb ik moeten doorstaan. Telkens weer verviel ik in hetzelfde ritueel. Ik was helemaal verlingerd aan de twilight films en boeken. Kon heerlijk wegdromen en wegvluchten in de über romantische saga. (voor de haters, i know het zijn tienerboeken en films, but i love them, om nog maar te zwijgen over Robert Pattinson ;) !). Vandaag ben ik met een vriendin naar de laatste film gaan kijken in de cinema. De saga is gedaan, ik kan niet meer uitkijken naar het volgende boek of de volgende film, die komt er niet. En mijn saga? Loopt die ook af op mijn verjaardag? Starten we dan een nieuw verhaal? Of moet ik dan volwassen worden en een nieuwe manier vinden om die gruwelijke wachtweken te doorstaan?
donderdag 4 oktober 2012
Voorlopig geen iui 5
Ik ben vandaag voor het eerst in maanden terug naar de gyn gegaan. Ik ben in totaal 16kg afgevallen en ik ben klaar om er terug 100% voor te gaan. De gyn was heel lovend over mij dieetprestaties, wat ik eerlijk gezegd niet meteen verwacht had, ze is eerder koel en streng. Ik was er hoe dan ook zeer blij mee.
Toen ze de inwendige echo nam zei ze: hm ja, nog heel duidelijk pco. Bij de andere eierstok hoorde ik haar zeggen: oh kijk, je gaat een eisprong doen. Er zat een ei van 15,5mm!! Ongelooflijk, ik had al wel eens spontaan mijn ms gehad maar daarna niets meer, de hoop op een spontaan cyclusherstel was dus al lang vervlogen. Ik ga naar alle waarschijnlijkheid dit weekend een eisprong doen, helemaal vanzelf zonder hormonentroep in mijn lichaam. Ik ben best wel trots dat mijn lichaam eindelijk uit zichzelf wil doen waar het voor gemaakt is. De gyn gaf aan dat ik gewoon naar huis moest gaan, klussen en dan binnen een 3 tal weken zien of ik zwanger ben of niet.
Dit is zo spannend, mogelijks nog spannender als anders, ik wil zo graag dat dit nu lukt, nu het voor de eerste keer op een 'natuurlijke manier ' kan!
Ik hou jullie op de hoogte!
Toen ze de inwendige echo nam zei ze: hm ja, nog heel duidelijk pco. Bij de andere eierstok hoorde ik haar zeggen: oh kijk, je gaat een eisprong doen. Er zat een ei van 15,5mm!! Ongelooflijk, ik had al wel eens spontaan mijn ms gehad maar daarna niets meer, de hoop op een spontaan cyclusherstel was dus al lang vervlogen. Ik ga naar alle waarschijnlijkheid dit weekend een eisprong doen, helemaal vanzelf zonder hormonentroep in mijn lichaam. Ik ben best wel trots dat mijn lichaam eindelijk uit zichzelf wil doen waar het voor gemaakt is. De gyn gaf aan dat ik gewoon naar huis moest gaan, klussen en dan binnen een 3 tal weken zien of ik zwanger ben of niet.
Dit is zo spannend, mogelijks nog spannender als anders, ik wil zo graag dat dit nu lukt, nu het voor de eerste keer op een 'natuurlijke manier ' kan!
Ik hou jullie op de hoogte!
donderdag 20 september 2012
Nog even...
En dan gaan we er opnieuw 100% voor.
Het is alweer 2 maand geleden dat ik hier iets schreef. Het was dan ook heel stil rond onze kinderwens en de daarbij horende behandelingen. Al mijn energie ging naar afvallen en bouwen aan ons huisje.
Het afvallen gaat goed, ik weeg nu 89,7kg. Nog veel te veel maar als je bedenkt dat ik in mei nog 103 kg woog, ben ik toch blij met de weg die ik heb afgelegd. Vorige maand kreeg ik zelfs spontaan mijn ms. Ik denk dat ik 8 september mij eisprong heb gevoeld, als dat klopt zou ik tegen zaterdag de 22 ste mij ms moeten krijgen.
Ik ben in begeleiding bij een endocrinoloog en dietist om af te vallen. Aangezien ik nu een zeer streng dieet volg, had ik van hen de richtlijn gekregen om zeker niet zwanger te worden. Dat zou pas mogen vanaf fase 2 van mijn dieet. Ik ga fase 1 (zeer streng) nog trachten vol te houden tem 4 oktober. Dat is de dag waarop ik terugga naar de gyn.
Nog even goed mijn best doen om af te vallen en dan hopelijk snel iui 5.
Het is alweer 2 maand geleden dat ik hier iets schreef. Het was dan ook heel stil rond onze kinderwens en de daarbij horende behandelingen. Al mijn energie ging naar afvallen en bouwen aan ons huisje.
Het afvallen gaat goed, ik weeg nu 89,7kg. Nog veel te veel maar als je bedenkt dat ik in mei nog 103 kg woog, ben ik toch blij met de weg die ik heb afgelegd. Vorige maand kreeg ik zelfs spontaan mijn ms. Ik denk dat ik 8 september mij eisprong heb gevoeld, als dat klopt zou ik tegen zaterdag de 22 ste mij ms moeten krijgen.
Ik ben in begeleiding bij een endocrinoloog en dietist om af te vallen. Aangezien ik nu een zeer streng dieet volg, had ik van hen de richtlijn gekregen om zeker niet zwanger te worden. Dat zou pas mogen vanaf fase 2 van mijn dieet. Ik ga fase 1 (zeer streng) nog trachten vol te houden tem 4 oktober. Dat is de dag waarop ik terugga naar de gyn.
Nog even goed mijn best doen om af te vallen en dan hopelijk snel iui 5.
zondag 10 juni 2012
Game over
De (voorlopig) laatste poging is afgerond en zoals de titel doet vermoeden, was het geen happy end. Ik had dinsdag nod, mij borsten voelden gespannen maar voor de rest was er geen enkel teken van ms te bespeuren. Dinsdag ging voorbij zonder ms, ook woensdag liet ik achter mij, zelfs donderdag en vrijdag waren er geen ms te bespeuren. De hoop groeide en ik begon echt te geloven dat het deze keer raak was. Zaterdag was het helaas prijs, daar waren de ms. Bij deze rond ik de hele mmm even af en lassen we een pauze in.
De pauze gaat gepaard met gemengde gevoelens, nu het zover is, wil ik eigenlijk gewoon doorgaan , doorgaan tot wij ook eindelijk eens positief nieuws krijgen. Maar ik weet dat dat niet kan, ik moet eerst afvallen, 5 tot 10kg is een must en dan beginnen we er opnieuw aan. Mijn doel is om er in september terug aan te beginnen. Deze blog wordt dus heel even een blog over afvallen, maar hopelijk duurt dat niet lang.
Op 27 mei heb ik een afspraak in het ziekenhuis om mij te begeleiden bij de afvalrace. Ik ben sinds 13/05 mijn best aan't doen om af te vallen hierbij een overichtje:
Start: 101,2
Nu: 99,2
Doel: 89
Wish me luck!
De pauze gaat gepaard met gemengde gevoelens, nu het zover is, wil ik eigenlijk gewoon doorgaan , doorgaan tot wij ook eindelijk eens positief nieuws krijgen. Maar ik weet dat dat niet kan, ik moet eerst afvallen, 5 tot 10kg is een must en dan beginnen we er opnieuw aan. Mijn doel is om er in september terug aan te beginnen. Deze blog wordt dus heel even een blog over afvallen, maar hopelijk duurt dat niet lang.
Op 27 mei heb ik een afspraak in het ziekenhuis om mij te begeleiden bij de afvalrace. Ik ben sinds 13/05 mijn best aan't doen om af te vallen hierbij een overichtje:
Start: 101,2
Nu: 99,2
Doel: 89
Wish me luck!
woensdag 23 mei 2012
Damn you cashewnuts!
De (voorlopig) laatste iui is een feit. Zaterdag had ik bn en fm en was er niets bijzonder te bespeuren. De dosis menopur werd verdubbeld en maandag mocht ik terug op controle. Er zat plots een ei, ik begrijp het niet helemaal maar je hoort mij niet klagen. De gyn gaf mij nog wat instructies mee en iui 4 zou vermoedelijk donderdag doorgaan. Om 17u zat ik mezelf helemaal op te boeien in de file en kreeg ik telefoon van de gyn dat ik nu een lh piek had en dus meteen moest langskomen voor de iui. Na heel wat geregel zijn we erin geslaagd de iui om 20:30 te laten doorgaan. Als ik niet zwanger zou zij na dze poging zouden we terug starten met de behandelingen eens ik 5 tot 10kg ben afgevallen.
Vorige weet had ik al heel hard mijn best gedaan om af te vallen. Ik had niet gesnoept, 3 keer gesport, met als resultaat 0.5kg gewichtsverlies. Hoewel ik toch licht teleurgesteld was met dat kleine gewichtsverlies na al die moeite was ik toch al bij al tevreden dat er iets af was. Deze week begon ik opnieuw met hetzlfde elan, ik kocht vers fruit en noten op de mart, en besloot deze week opnieuw te gaan voor dat resultaat. Ik ging deze ochtend op de weegschaal staan en ik was sinds zondag 3 kg bijgekomen! Ik dacht eerst dat mijn weegschaal kapot was, maar een aantal simpele test wezen uit dat ze perfect werkt. Ik besloot mijn eetdagboek na te gaan om uit te vissen wat ik deze week dan zo anders had gedaan en zag het meteen, ik had elke dag heel wat handjes cashwnoten gegeten. Wat blijkt nu, deze nootjes zijn wel gezond maar ook een echte caloriebom. Anyway, ik heb mijn les geleerd: go easy on the nuts!
Morgen vlieg ik er met volle moed terug in!
Vorige weet had ik al heel hard mijn best gedaan om af te vallen. Ik had niet gesnoept, 3 keer gesport, met als resultaat 0.5kg gewichtsverlies. Hoewel ik toch licht teleurgesteld was met dat kleine gewichtsverlies na al die moeite was ik toch al bij al tevreden dat er iets af was. Deze week begon ik opnieuw met hetzlfde elan, ik kocht vers fruit en noten op de mart, en besloot deze week opnieuw te gaan voor dat resultaat. Ik ging deze ochtend op de weegschaal staan en ik was sinds zondag 3 kg bijgekomen! Ik dacht eerst dat mijn weegschaal kapot was, maar een aantal simpele test wezen uit dat ze perfect werkt. Ik besloot mijn eetdagboek na te gaan om uit te vissen wat ik deze week dan zo anders had gedaan en zag het meteen, ik had elke dag heel wat handjes cashwnoten gegeten. Wat blijkt nu, deze nootjes zijn wel gezond maar ook een echte caloriebom. Anyway, ik heb mijn les geleerd: go easy on the nuts!
Morgen vlieg ik er met volle moed terug in!
zondag 13 mei 2012
Laatste poging
Dit wordt blijkbaar onze laatste poging. Ik ging gisteren naar de gyn voor fm en bn. Ik kreeg er naar goede gewoonte weer een mega preek dat ik moest afvallen. Ik vraag mij echt af wat voor wonder ze van mij verwacht, ze ziet mij bijna om de twee weken en iedere keer opnieuw krijg ik een mega uitbrander dat ik moet afvallen. Zo snel gaat dat allemaal niet he, ik kan geen wonderen doen, ik doe echt wel mijn best. Anyway, gisteren ging ze nog een stap verder, dit zou blijkbaar onze laatste poging zijn. Ik moet echt eerst afvallen voor we verder gaan. Ze zei zelfs letterlijk 'dit is frustrerend voor mij' komaan als dit frustrerend is voor haar, hoe voelt het dan voor mij?! Aangezien deze poging al gestart is gaan we hem ook wel uitdoen maar daarna is het dus gedaan tot ik een gezond gewicht hebt. Ik heb de naam gekregen van een prof waar ik kan langsgaan voor de begeleiding. Ik weet wel dat zij dat niet kan beslissen in mij plaats, maar hoe erg ik het ook vind, ze heeft gelijk.
Gisteren was ik echt boos, nu zit ik met gemengde gevoelens. Ze heeft gelijk dit heeft echt geen zin en is enorm frustrerend om er nog maar over te zwijgen hoe ongezond het is en zal zij voor de baby als het ooit zover komt. Dus we maken deze poging af en ik maak een afspraak bij die prof. Ik probeer positief te zijn maar ik weet niet hoelang ik dit wachten nog volhoud. Ik wil dit echt al te lang, ik merk dat dat niet goed is voor een mens.
Overal die aankondigingen, bolle buikjes, fiere ouders die achter hun kinderwagen lopen, en wij moeten wachten. Het is mijn eigen schuld, ik had het nooit zover mogen laten komen. Mezelf wentelen in zelfmedelijden, gaat niet helpen ik kan alleen maar een doel stellen en ervoor gaan.
Gisteren was ik echt boos, nu zit ik met gemengde gevoelens. Ze heeft gelijk dit heeft echt geen zin en is enorm frustrerend om er nog maar over te zwijgen hoe ongezond het is en zal zij voor de baby als het ooit zover komt. Dus we maken deze poging af en ik maak een afspraak bij die prof. Ik probeer positief te zijn maar ik weet niet hoelang ik dit wachten nog volhoud. Ik wil dit echt al te lang, ik merk dat dat niet goed is voor een mens.
Overal die aankondigingen, bolle buikjes, fiere ouders die achter hun kinderwagen lopen, en wij moeten wachten. Het is mijn eigen schuld, ik had het nooit zover mogen laten komen. Mezelf wentelen in zelfmedelijden, gaat niet helpen ik kan alleen maar een doel stellen en ervoor gaan.
woensdag 2 mei 2012
Nog maar net terug en wil al terug weg
Spanje was leuk. Het weer zat niet echt mee, we hebben 3 van de 5 dagen heel veel regen gehad. Maar al bij al was het leuk om even weg te zijn. Ik merk ook dat de wachtweken minder zwaar wegen zo op vakantie.
Maandag had ik mijn nod, heb in Spanje getest, maar helaas negatief. Aangezien ik vandaag nog altijd niet ongesteld was geworden, heb ik opnieuw getest,opnieuw negatief. Mij gyn raadde mij aan om toch even een bloedtest te laten uitvoeren. Dus deze ochtend nog snel langs het labo. 's middags mocht ik bellen voor de uitslag maar tegen dan was ik zelf al ongesteld geworden.
Het is zo frustrerend om nog 3 extra dagen nodeloos is spanning te worden gehouden. Ach ja gewoon doorgaan, er zit niets anders op.
Hopelijk zijn de regels snel achter de rug want in combinatie met een mega koortsblaas op mijn lip, voel ik mij best wel ellendig.
Maandag had ik mijn nod, heb in Spanje getest, maar helaas negatief. Aangezien ik vandaag nog altijd niet ongesteld was geworden, heb ik opnieuw getest,opnieuw negatief. Mij gyn raadde mij aan om toch even een bloedtest te laten uitvoeren. Dus deze ochtend nog snel langs het labo. 's middags mocht ik bellen voor de uitslag maar tegen dan was ik zelf al ongesteld geworden.
Het is zo frustrerend om nog 3 extra dagen nodeloos is spanning te worden gehouden. Ach ja gewoon doorgaan, er zit niets anders op.
Hopelijk zijn de regels snel achter de rug want in combinatie met een mega koortsblaas op mijn lip, voel ik mij best wel ellendig.
donderdag 12 april 2012
Huisje, tuintje, baby?
We zijn sinds dinsdag de trotse eigenaars van een prachtig stukje bouwgrond. Het is perfect gelegen in een doodlopende straat in een rustige wijk. Vlakbij hebben we een kinderopvang, school, winkels en een fietspad dat binnendoor leidt naar de bomma en de bompa. Het stuk ligt mooi in het zuiden en tegenover ons stuk grond hebben we een kleine speeltuin. Een prachtige plek om een gezinnetje te starten. We zijn al volop bezig met plannen voor ons toekomstig huis. Heel erg spannend allemaal. Het nadenken over onze bouwplannen biedt bij momenten wat afleiding van alle baby-problemen.
Ik zeg wel degelijk 'bij momenten', ik pieker mij helaas gek de laatste tijd. Rond mij zijn er momenteel, in mijn directe omgeving 12(!) vriendinnen en kennissen zwanger. Dat is echt teveel, bij de laatste aankondiging ben ik echt gecrasht, die kon er even niet meer bij. Ik merk dat ik mezelf begin te isoleren. Ik ben van nature een sociaal mens, ik geniet van gezelschap, vind het leuk om af te spreken. Maar nu probeer ik dat zoveel mogelijk te vermijden. Ik wil niet rondhangen met mijn zwangere vriendinnen en ben bang dat de niet-zwangeren het elk moment kunnen aankondigen. Op z'n moment in je leven, als het wat moeilijker gaat, zou je juist het gezelschap van je vrienden goed kunnen gebruiken. Ik voel mij er echter slechter door, staren naar die bolle buiken en die wiegjes maakt het eens zo pijnlijk. Dan komt het gevoel van falen eens zo hard naar boven.
Ondertussen loopt het niet zo vlot met de menopur, ik moet weer dubele dosissen spuiten want er is zo goed als geen reactie. Ik ben zo teleurgesteld en bang voor wat gaat komen. Het lijkt wel of ik de moed heb opgegeven. Ik kan mezelf precies niet meer opladen. Telkens ik er met mijn man over praat verval ik weer in een: 'het gaat toch nooit lukken-modus'. Binnekort ga ik samen met mijn man, beste vriendin en haar man naar Spanje. In Spanje lopen mijn wachtweken af, ik ben al op voorhand aan het balen omdat ik dan ongesteld ga worden op vakantie. Ik geef mezelf precies al geen schijn van kans meer dat ik misschien wel eens niet ongesteld zou kunnen worden deze keer...
Ik zeg wel degelijk 'bij momenten', ik pieker mij helaas gek de laatste tijd. Rond mij zijn er momenteel, in mijn directe omgeving 12(!) vriendinnen en kennissen zwanger. Dat is echt teveel, bij de laatste aankondiging ben ik echt gecrasht, die kon er even niet meer bij. Ik merk dat ik mezelf begin te isoleren. Ik ben van nature een sociaal mens, ik geniet van gezelschap, vind het leuk om af te spreken. Maar nu probeer ik dat zoveel mogelijk te vermijden. Ik wil niet rondhangen met mijn zwangere vriendinnen en ben bang dat de niet-zwangeren het elk moment kunnen aankondigen. Op z'n moment in je leven, als het wat moeilijker gaat, zou je juist het gezelschap van je vrienden goed kunnen gebruiken. Ik voel mij er echter slechter door, staren naar die bolle buiken en die wiegjes maakt het eens zo pijnlijk. Dan komt het gevoel van falen eens zo hard naar boven.
Ondertussen loopt het niet zo vlot met de menopur, ik moet weer dubele dosissen spuiten want er is zo goed als geen reactie. Ik ben zo teleurgesteld en bang voor wat gaat komen. Het lijkt wel of ik de moed heb opgegeven. Ik kan mezelf precies niet meer opladen. Telkens ik er met mijn man over praat verval ik weer in een: 'het gaat toch nooit lukken-modus'. Binnekort ga ik samen met mijn man, beste vriendin en haar man naar Spanje. In Spanje lopen mijn wachtweken af, ik ben al op voorhand aan het balen omdat ik dan ongesteld ga worden op vakantie. Ik geef mezelf precies al geen schijn van kans meer dat ik misschien wel eens niet ongesteld zou kunnen worden deze keer...
donderdag 22 maart 2012
Bloed is niet goed...
Het plan was dat ik deze ochtend opnieuw zou testen. Testen was helaas niet nodig, ik zag namelijk al snel dat mij ms waren doorgekomen. Ik vind het spijtig maar ben eerder kwaad, te kwaad om echt verdrietig te kunnen zijn. De mensen van het labo en onze gyn hadden nog gezegd wat voor een super staal mij man had afgeleverd en zelfs dan lukt het niet. Ik had beter moeten weten, het ligt nooit aan het staal maar gewoon aan mij.
Vorige week hebben 3 mensen aangekondigd dat ze een baby krijgen ( inclusief het koppel war ik het eerder over had). Hoe erg het ook klinkt, het was echt niet fijn om te horen, wanneer is het nu onze beurt? Ik begin er hoe langer hoe meer minder in te geloven.
Mijn gyn is met vakantie dus ik kan ook niet beginnen met de nieuwe kuur.
Vorige week hebben 3 mensen aangekondigd dat ze een baby krijgen ( inclusief het koppel war ik het eerder over had). Hoe erg het ook klinkt, het was echt niet fijn om te horen, wanneer is het nu onze beurt? Ik begin er hoe langer hoe meer minder in te geloven.
Mijn gyn is met vakantie dus ik kan ook niet beginnen met de nieuwe kuur.
Geen bloed is goed?
Zoals de title doet vermoeden ben ik nog niet ongesteld geworden. Helaas, heb ik wel negatief getest deze ochtend. Nu ben ik dus helemaal in de war. Is er nog hoop of is de kans nihil? Iemand ervaring?
dinsdag 20 maart 2012
IUI 2
De tweede ronde menopur liep niet helemaal zoals verwacht. Bij de eerste fm was er helemaal niets te zien. Langer doorspuiten was de opdracht. Helaas was fm 2 ook niet wat het moest zijn, waardoor de gyn aangaf dat ik de dosis moest verhogen. Ik was best wel teleurgesteld, de eerste ronde was zo goed gegaan waarom is de tweede ronde nu zo anders en reageer ik nu al niet meer goed op de medicatie? Anyway, na 19 lange dagen eindelijk reactie, er zat een mooi ei van 19 mm, ik mocht pregnyl spuiten en op internationale vrouwendag (8/03) was iui 2 een feit.
De wachtenweken waren weer lang en het liefst van al had ik doorgespoeld naar donderdag 22/03. Ik heb extra mijn best gedaan om het hoopmonster wat onder controle te houden. Ik moet zeggen dat het al beter gelukt is als de vorige keren. Ik kom dan wel steeds in zo'n vreemde situatie terecht: enerzijds denk ik 'je moet hopen en denken dat je zwanger bent, want negatieve gevoelens zullen echt niet helpen', anderzijds denk ik :'niet te hard hopen anders is de teleurstelling weer zo groot'. Probeer daar maar eens een evenwicht tussen te zoeken. Wat wel hielp, is beseffen dat ik een dosis pregnyl in mijn lijf heb zitten wat op zich misschien ookal wel een paar dingen die ik 'voel' kan verklaren. Ik heb mij deze cyclus vooral blindgestaard (letterlijk dan) op de witte vlekjes op mijn tepelhof ( oh god ik kan niet geloven dat ik dat hier echt aan het neerschrijven ben). Zou het een teken zijn? Zijn het er niet meer als anders? Voor de rest kon ik mezelf vrij goed in de hand houden.
Verder niet veel nieuws te vertellen, ik ben voor de verandering weeral ziek. Iedere maand rond mijn nod hetzelfde liedje. Ik ben nog nooit zoveel ziek geweest. Deze keer heb ik een serieuze valling met alles erop en eraan.
Donderdag nod, ik hou jullie op de hoogte!
De wachtenweken waren weer lang en het liefst van al had ik doorgespoeld naar donderdag 22/03. Ik heb extra mijn best gedaan om het hoopmonster wat onder controle te houden. Ik moet zeggen dat het al beter gelukt is als de vorige keren. Ik kom dan wel steeds in zo'n vreemde situatie terecht: enerzijds denk ik 'je moet hopen en denken dat je zwanger bent, want negatieve gevoelens zullen echt niet helpen', anderzijds denk ik :'niet te hard hopen anders is de teleurstelling weer zo groot'. Probeer daar maar eens een evenwicht tussen te zoeken. Wat wel hielp, is beseffen dat ik een dosis pregnyl in mijn lijf heb zitten wat op zich misschien ookal wel een paar dingen die ik 'voel' kan verklaren. Ik heb mij deze cyclus vooral blindgestaard (letterlijk dan) op de witte vlekjes op mijn tepelhof ( oh god ik kan niet geloven dat ik dat hier echt aan het neerschrijven ben). Zou het een teken zijn? Zijn het er niet meer als anders? Voor de rest kon ik mezelf vrij goed in de hand houden.
Verder niet veel nieuws te vertellen, ik ben voor de verandering weeral ziek. Iedere maand rond mijn nod hetzelfde liedje. Ik ben nog nooit zoveel ziek geweest. Deze keer heb ik een serieuze valling met alles erop en eraan.
Donderdag nod, ik hou jullie op de hoogte!
zaterdag 18 februari 2012
Niets is wat het lijkt
Mijn nieuwe baas is nog maar een paar weken van dienst en op die korte tijd ben ik erin geslaagd om 2 keer ziek naar huis te gaan en haar aan te kondigen dat ik er af en toe niet zal zijn owv vruchtbaarheidsbehandelingen. Sterke eerste indruk moet ik gemaakt hebben. Ik ben echt zelden ziek maar sinds woensdag werd ik misselijk wakker en werd dat gevoel naarmate de week vorderde steeds maar erger. Je hoort mij al denken: welkom lieve ochtendmisselijkheid, symptoom nr 1 check! Vrijdagmiddag kwam daar echter heel wat diarree bij (sorry voor de details) en 38° koorts. Ik ben dan 's middags maar naar huis gegaan omdat het echt niet meer ging. Niets is wat het lijkt, ik dacht dat het misselijk zijn de voorbode was van een blozende baby, het was echter buikgriep.
Zaterdagochtend voelde ik mij al een heel stuk beter, het lichte misselijke gevoel niet meegerekend. Ik ging naar de wc en zag wat lichtroze slijm. Inderdaad, ook hier hoor je mij al denken:" allright innestelingsbloed!". Deze ochtend word ik wakker en ga ik naar de wc en opnieuw is niets wat het lijkt als ik zie dat mijn ms hevig zijn doorgekomen en dat 1 dag voor mijn nod.
Was alles maar gewoon wat het leek!
Zaterdagochtend voelde ik mij al een heel stuk beter, het lichte misselijke gevoel niet meegerekend. Ik ging naar de wc en zag wat lichtroze slijm. Inderdaad, ook hier hoor je mij al denken:" allright innestelingsbloed!". Deze ochtend word ik wakker en ga ik naar de wc en opnieuw is niets wat het lijkt als ik zie dat mijn ms hevig zijn doorgekomen en dat 1 dag voor mijn nod.
Was alles maar gewoon wat het leek!
woensdag 8 februari 2012
IUI 1 is een feit
Zaterdag mocht ik al terug naar de gyn, na 7 dagen menopur spuiten had ik een follikel van 16 mm. Ik moest nog even doorspuiten en mocht maandag terug voor fm en bn. Maandag was het follikel gegroeit tot 20 mm dus we besloten de pregnyl te zetten en 's avonds te gaan voor de IUI. Zo gezegd, zo gedaan. Nu is het weer 2 weken in spanning afwachten. Ik heb nog 2 seizoenen van Dexter ingeslagen om mijn gedachten te verzetten.
Ik heb maandag ook mijn (nieuwe) baas op de hoogte gebracht van onze fertiliteitsperikelen. Ik moest maandag om 10u bij de gyn zijn en was het echt beu van stomme excuses te moeten bedenken. Ze toont wel begrip voor de situatie, dus dat is wel goed.
Ondertussen probeert het bevriende koppel waarover ik het een aantal berichtjes geleden had, hopeloos om af te spreken. Ik weet natuurlijk waarom ze zoveel moeite doen om snel af te spreken, het is ondertussen 8 weken geleden sinds de ontdekking van de positieve zw test... Ik zie het echt niet zitten om daar te moeten gaan horen hoe gelukkig ze zijn met de komst van hun 2de kindje. Ik ga proberen het nog 2 weken uit te stellen, hopelijk heb ik dan ook goed nieuws. Als ik dan slecht nieuws heb, ga ik eens zo hard crashen natuurlijk...
Ik heb maandag ook mijn (nieuwe) baas op de hoogte gebracht van onze fertiliteitsperikelen. Ik moest maandag om 10u bij de gyn zijn en was het echt beu van stomme excuses te moeten bedenken. Ze toont wel begrip voor de situatie, dus dat is wel goed.
Ondertussen probeert het bevriende koppel waarover ik het een aantal berichtjes geleden had, hopeloos om af te spreken. Ik weet natuurlijk waarom ze zoveel moeite doen om snel af te spreken, het is ondertussen 8 weken geleden sinds de ontdekking van de positieve zw test... Ik zie het echt niet zitten om daar te moeten gaan horen hoe gelukkig ze zijn met de komst van hun 2de kindje. Ik ga proberen het nog 2 weken uit te stellen, hopelijk heb ik dan ook goed nieuws. Als ik dan slecht nieuws heb, ga ik eens zo hard crashen natuurlijk...
maandag 30 januari 2012
Menopur ronde 1
Nadat clomid niet meer bleek te werken mocht ik aan de pil om mijn ms te laten doorkomen. Normaal gezien zou ik dan maandag de 23ste ongesteld moeten geworden zijn. Wat niet het geval was. Ik was woest, ook dat nog, waarom komen die ms nu weer niet door?! Ik belde de gyn en die adviseerde mij van nog even af te wachten. Zaterdag 28ste kwamen ze erdoor. De eerte ronde met menopur kon beginnen. Ik vond een lieve verpleegster die mij wou helpen bij de eerste spuit en vandaag zette ik hem alleen terwijl zij toekeek. Zaterdag, mag ik naar de gyn voor fm en bloedname.
Ik maak me wel een beetje zorgen om mij ms, ze zijn minder hevig als anders en lijken nu al te stoppen (dag 3) terwijl ik ze normaal 5 dagen heb. Verder vroeg ik mij af of menopur je cyclus verkort, normaal gezien duurt het 14 dagen om een eitje te laten rijpen, kan het met menopur sneller? Ik vraag mij dat vooral af omdat ik alweer zo snel terug naar de gyn moet.
Verder probeer ik me op mijn werk te storten. Een klant van mij wil mij 3 maanden inhuren voor een project, wat echt schitterend is. Hopelijk gaat het door, dat helpt mij om mijn gedachten wat te verzetten. En dat is echt nodig...Dit weekend waren we op een feestje en viel het mij op dat een vriendin niet dronk. Dit is echt niet van haar gewoonte, ik wist meteen hoe laat het was, weer een zwangere in de vriendenkring. Wat volgde was een dag vol hysterische huilbuien ( echt waar, wat een drama), gevolgd door een regen verwijten tegenover manlief die maar geduldig en liefdevol bij mij bleef terwij ik hem uitschold voor't vuil van't straat. Het moet gezegd zijn, ik heb zoveel geluk met die man.
Ik maak me wel een beetje zorgen om mij ms, ze zijn minder hevig als anders en lijken nu al te stoppen (dag 3) terwijl ik ze normaal 5 dagen heb. Verder vroeg ik mij af of menopur je cyclus verkort, normaal gezien duurt het 14 dagen om een eitje te laten rijpen, kan het met menopur sneller? Ik vraag mij dat vooral af omdat ik alweer zo snel terug naar de gyn moet.
Verder probeer ik me op mijn werk te storten. Een klant van mij wil mij 3 maanden inhuren voor een project, wat echt schitterend is. Hopelijk gaat het door, dat helpt mij om mijn gedachten wat te verzetten. En dat is echt nodig...Dit weekend waren we op een feestje en viel het mij op dat een vriendin niet dronk. Dit is echt niet van haar gewoonte, ik wist meteen hoe laat het was, weer een zwangere in de vriendenkring. Wat volgde was een dag vol hysterische huilbuien ( echt waar, wat een drama), gevolgd door een regen verwijten tegenover manlief die maar geduldig en liefdevol bij mij bleef terwij ik hem uitschold voor't vuil van't straat. Het moet gezegd zijn, ik heb zoveel geluk met die man.
zondag 8 januari 2012
D en het groene monster
Bedankt voor jullie berichtjes, het doet deugd om te lezen dat ik niet helemaal gek aan het worden ben :).
Ik wou dat ik hier een positief blogje kon schrijven maar onze zondagavond was niet echt top. R en ik gaan op zondag heel vaak eten met een bevriend koppel. Dit koppel kennen we al jaren en we doen heel veel dingen samen. Jaren geleden was ik al luidop aan het fantaseren over een kindje en dan zeiden zij altijd dat ze daar echt nog niet aan toen waren. Toen zij in november 2010 aankondigden dat zij in juli 2011 een kindje zouden krijgen was de verrassing dan ook zeer groot. Nooit hadden zij laten blijken dat ze graag een kindje wilden. Als we ernaar vroegen zeiden ze dat ze er nu echt nog geen wilden... En plots krijg je dan te horen dat ze zwanger is! Ik was in alle staten, zij wisten dat ik al jaren verlangde naar een kindje en dat R de boot afhield. Zij wisten zelfs dat wij medische hulp zouden moeten inroepen. Je zou dan toch denken dat zulke 'goede vrienden' zoiets voorzichtig aanbrengen?? Niet dus, ze wilden duidelijk voor het verrassingseffect gaan. Hun dochtertje is ondertussen 5 maanden. We zijn deze avond gaan eten en op de weg terug begon ze over een tweede, blijkbaar denken ze er echt al over. Mijn stem brak toen ik loog dat ik het leuk vond voor hen. Ik vraag me af of ze er iets van gemerkt heeft. Toen ik later op de avond bij hen thuis naar de wc ging en het lege wc rolletje in de vuilbak wou gooien zag ik een positieve zw test. Ik wist niet waar kruipen. Ik wou zo snel mogelijk naar huis, was helemaal in beslag genomen door het lelijke groene monster. We werden gedubbeld pff, dit suckt. R wist niet wat er aan de hand was en begreep mijn subtiele hints niet. We bleven dus nog gezellig voor wat ijs...
Onderweg naar huis bracht ik R op de hoogte. Meer als een 'mja' kwam er niet uit. Ik word verteerd door jaloezie, frustratie en woede en ik moet het stellen met 'mja'. Verwacht ik te veel van hem?
Ik wou dat ik hier een positief blogje kon schrijven maar onze zondagavond was niet echt top. R en ik gaan op zondag heel vaak eten met een bevriend koppel. Dit koppel kennen we al jaren en we doen heel veel dingen samen. Jaren geleden was ik al luidop aan het fantaseren over een kindje en dan zeiden zij altijd dat ze daar echt nog niet aan toen waren. Toen zij in november 2010 aankondigden dat zij in juli 2011 een kindje zouden krijgen was de verrassing dan ook zeer groot. Nooit hadden zij laten blijken dat ze graag een kindje wilden. Als we ernaar vroegen zeiden ze dat ze er nu echt nog geen wilden... En plots krijg je dan te horen dat ze zwanger is! Ik was in alle staten, zij wisten dat ik al jaren verlangde naar een kindje en dat R de boot afhield. Zij wisten zelfs dat wij medische hulp zouden moeten inroepen. Je zou dan toch denken dat zulke 'goede vrienden' zoiets voorzichtig aanbrengen?? Niet dus, ze wilden duidelijk voor het verrassingseffect gaan. Hun dochtertje is ondertussen 5 maanden. We zijn deze avond gaan eten en op de weg terug begon ze over een tweede, blijkbaar denken ze er echt al over. Mijn stem brak toen ik loog dat ik het leuk vond voor hen. Ik vraag me af of ze er iets van gemerkt heeft. Toen ik later op de avond bij hen thuis naar de wc ging en het lege wc rolletje in de vuilbak wou gooien zag ik een positieve zw test. Ik wist niet waar kruipen. Ik wou zo snel mogelijk naar huis, was helemaal in beslag genomen door het lelijke groene monster. We werden gedubbeld pff, dit suckt. R wist niet wat er aan de hand was en begreep mijn subtiele hints niet. We bleven dus nog gezellig voor wat ijs...
Onderweg naar huis bracht ik R op de hoogte. Meer als een 'mja' kwam er niet uit. Ik word verteerd door jaloezie, frustratie en woede en ik moet het stellen met 'mja'. Verwacht ik te veel van hem?
vrijdag 6 januari 2012
Wil iemand het licht aandoen?
Allereest wens ik jullie allemaal een schitterend 2012, moge al jullie dromen uitkomen!
Ik ben eerlijk gezegd blij dat 2011 voorbij is. Hoewel we getrouwd zijn en een prachtige reis hebben gemaakt, zijn er ook veel dingen die ik liever niet had willen meemaken. De overgang van 2011 naar 2012 was er eerlijk gezegd ook eentje in mineur, we hebben met 3 bevriende koppels gevierd die allemaal kids hebben, ik had kunnen verwachten dat dat pijnlijk ging zijn, maar ik dacht dat ik het wil ging overleven.
Om mijn klaagzang hier verder te zetten kan ik zelfs vertellen dat 2012 niet goed begonnen is. Niet dat er objectief veel zaken zij misgelopen of gebeurd, ik voel mij gewoon niet zo happy. Ik loop heel de tijd te brommen, slaap slecht, heb nergens nog zin in... De psycholoog in mij roept: ' je gaat nu toch ook niet depressief worden zeker?'. Het is geen depressie, eerder een serieuze dip. R. heeft het er moeilijk mee, hij slaagt er niet in mij op te fleuren en geraakt zelf ook wat in een dip. Als kers op de taart mocht ik gisteren naar de gyn voor fm en bn. Er zat niks klaar! Hopla dat kon er ook nog wel bij! Besluit: de clomid werkt niet meer, we starten met menopur. Ik ben gisteren de aanvraag gaan binnendoen bij de cm. Maandag moet ik terug langsgaan.
De onzekekheid slaat weer toe, ik twijfel aan alles. 'Ben ik wel gelukkig?' 'Heb ik tot nu de juiste keuzes gemaakt?' 'zou ik van job moeten veranderen?' en zelfs 'ben ik wel met de juiste man getrouwd?' Elke dag pieker ik mij zot, wat het slecht slapen verklaart. Soms vraag ik mij af of anderen dit ook wel hebben. De mensen rondom mij zijn precies altijd zo zeker van hun keuzes en kijken nooit terug... Toegegeven, ik kijk echt te veel terug, het duurt eeuwen voor ik een knoop durf doorhakken en eens die doorgehakt is vraag ik mij meteen af of ik niet de foute beslissing heb genomen, echt om gek van te worden.
Wat heel de mmm betreft, weet ik heus wel dat ik nog niet mag klagen, we zijn amper 3 maanden bezig. Maar ik ben er zelf veel langer mee bezig. Een simpel voorbeeld kan toelichten hoe diep het nu al zit. De zus van R heeft 3 kids. In oktober 2008 kondigde ze aan dat ze zwanger was van haar 3de. Ik wou toen al zo lang een kindje dat ik mij moest bedwingen om niet ter plaatse in tranen uit te barsten. Erna hebben R en ik ruzie gemaakt omdat hij toen nog geen kinderen wou en ik zowat onderdoor ging aan de wens. Nu 3 jaar later gaat dat kleine meisje voor het eerst naar school en wij zitten te sukkelen met een eisprong.
Genoeg geklaagd, sorry voor de depri blog, moest het even ventileren.
Groetjes,
D.
Ik ben eerlijk gezegd blij dat 2011 voorbij is. Hoewel we getrouwd zijn en een prachtige reis hebben gemaakt, zijn er ook veel dingen die ik liever niet had willen meemaken. De overgang van 2011 naar 2012 was er eerlijk gezegd ook eentje in mineur, we hebben met 3 bevriende koppels gevierd die allemaal kids hebben, ik had kunnen verwachten dat dat pijnlijk ging zijn, maar ik dacht dat ik het wil ging overleven.
Om mijn klaagzang hier verder te zetten kan ik zelfs vertellen dat 2012 niet goed begonnen is. Niet dat er objectief veel zaken zij misgelopen of gebeurd, ik voel mij gewoon niet zo happy. Ik loop heel de tijd te brommen, slaap slecht, heb nergens nog zin in... De psycholoog in mij roept: ' je gaat nu toch ook niet depressief worden zeker?'. Het is geen depressie, eerder een serieuze dip. R. heeft het er moeilijk mee, hij slaagt er niet in mij op te fleuren en geraakt zelf ook wat in een dip. Als kers op de taart mocht ik gisteren naar de gyn voor fm en bn. Er zat niks klaar! Hopla dat kon er ook nog wel bij! Besluit: de clomid werkt niet meer, we starten met menopur. Ik ben gisteren de aanvraag gaan binnendoen bij de cm. Maandag moet ik terug langsgaan.
De onzekekheid slaat weer toe, ik twijfel aan alles. 'Ben ik wel gelukkig?' 'Heb ik tot nu de juiste keuzes gemaakt?' 'zou ik van job moeten veranderen?' en zelfs 'ben ik wel met de juiste man getrouwd?' Elke dag pieker ik mij zot, wat het slecht slapen verklaart. Soms vraag ik mij af of anderen dit ook wel hebben. De mensen rondom mij zijn precies altijd zo zeker van hun keuzes en kijken nooit terug... Toegegeven, ik kijk echt te veel terug, het duurt eeuwen voor ik een knoop durf doorhakken en eens die doorgehakt is vraag ik mij meteen af of ik niet de foute beslissing heb genomen, echt om gek van te worden.
Wat heel de mmm betreft, weet ik heus wel dat ik nog niet mag klagen, we zijn amper 3 maanden bezig. Maar ik ben er zelf veel langer mee bezig. Een simpel voorbeeld kan toelichten hoe diep het nu al zit. De zus van R heeft 3 kids. In oktober 2008 kondigde ze aan dat ze zwanger was van haar 3de. Ik wou toen al zo lang een kindje dat ik mij moest bedwingen om niet ter plaatse in tranen uit te barsten. Erna hebben R en ik ruzie gemaakt omdat hij toen nog geen kinderen wou en ik zowat onderdoor ging aan de wens. Nu 3 jaar later gaat dat kleine meisje voor het eerst naar school en wij zitten te sukkelen met een eisprong.
Genoeg geklaagd, sorry voor de depri blog, moest het even ventileren.
Groetjes,
D.
Abonneren op:
Posts (Atom)