Niets is wat het lijkt

Mijn nieuwe baas is nog maar een paar weken van dienst en op die korte tijd ben ik erin geslaagd om 2 keer ziek naar huis te gaan en haar aan te kondigen dat ik er af en toe niet zal zijn owv vruchtbaarheidsbehandelingen. Sterke eerste indruk moet ik gemaakt hebben. Ik ben echt zelden ziek maar sinds woensdag werd ik misselijk wakker en werd dat gevoel naarmate de week vorderde steeds maar erger. Je hoort mij al denken: welkom lieve ochtendmisselijkheid, symptoom nr 1 check! Vrijdagmiddag kwam daar echter heel wat diarree bij (sorry voor de details) en 38° koorts. Ik ben dan 's middags maar naar huis gegaan omdat het echt niet meer ging. Niets is wat het lijkt, ik dacht dat het misselijk zijn de voorbode was van een blozende baby, het was echter buikgriep.

Zaterdagochtend voelde ik mij al een heel stuk beter, het lichte misselijke gevoel niet meegerekend. Ik ging naar de wc en zag wat lichtroze slijm. Inderdaad, ook hier hoor je mij al denken:" allright innestelingsbloed!". Deze ochtend word ik wakker en ga ik naar de wc en opnieuw is niets wat het lijkt als ik zie dat mijn ms hevig zijn doorgekomen en dat 1 dag voor mijn nod.

Was alles maar gewoon wat het leek!

IUI 1 is een feit

Zaterdag mocht ik al terug naar de gyn, na 7 dagen menopur spuiten had ik een follikel van 16 mm. Ik moest nog even doorspuiten en mocht maandag terug voor fm en bn. Maandag was het follikel gegroeit tot 20 mm dus we besloten de pregnyl te zetten en 's avonds te gaan voor de IUI. Zo gezegd, zo gedaan. Nu is het weer 2 weken in spanning afwachten. Ik heb nog 2 seizoenen van Dexter ingeslagen om mijn gedachten te verzetten.

Ik heb maandag ook mijn (nieuwe) baas op de hoogte gebracht van onze fertiliteitsperikelen. Ik moest maandag om 10u bij de gyn zijn en was het echt beu van stomme excuses te moeten bedenken. Ze toont wel begrip voor de situatie, dus dat is wel goed.

Ondertussen probeert het bevriende koppel waarover ik het een aantal berichtjes geleden had, hopeloos om af te spreken. Ik weet natuurlijk waarom ze zoveel moeite doen om snel af te spreken, het is ondertussen 8 weken geleden sinds de ontdekking van de positieve zw test... Ik zie het echt niet zitten om daar te moeten gaan horen hoe gelukkig ze zijn met de komst van hun 2de kindje. Ik ga proberen het nog 2 weken uit te stellen, hopelijk heb ik dan ook goed nieuws. Als ik dan slecht nieuws heb, ga ik eens zo hard crashen natuurlijk...