We zijn vorige week nog bij de gyn geweest. Alles was zeer goed, ons kroketje is al 4cm, hij bewoog al hevig en zat met zijn handje aan zijn oortje te frutselen. Dat beeld is zo onwerkelijk, er zit een baby in je buik te bewegen en je voelt er zelf niks van. Ik kan het allemaal nog zo moeilijk geloven. Ik had niet verwacht dat het zolang ging duren voor ik aan het idee ging kunnen wennen dat ik zwanger ben. Hier heb ik zo lang naar verlangd en nu is het er en nu kan ik het niet geloven?! De nekplooimeting was goed, 0,6mm. Omdat mijn gyn deze week met vakantie is, heeft ze de nekplooi heel vroeg gemeten en ook de bloedname gedaan. Ik vindt het wel heel vroeg en maak mij ook wat zorgen over de betrouwbaarheid van de gegevens als het zo vroeg gedaan wordt (ik was 10weken en 6dagen). Ik heb het haar niet gevraagd, elke vraag bij haar is er één te veel. Gelukkig moet ik niet meer terug naar haar, de volgende afspraak is bij de gyn die mijn bevalling zal doen. Vandaag de uitslag gekregen van de combinatie test, we hebben geen verhoogd risico op down of trisomie 18. De kans is kleiner dan 1 op 1500. Goed nieuws dus.
We hebben al een paar mensen in onze omgeving op de hoogte gebracht, de reacties waren heel leuk. Mijn man kan echt niet wachten om het van de daken te schreeuwen. Ik heb altijd gezegd dat hij moest wachten tot 12 weken en dat is vrijdag. Nu het zover is, wil ik het precies nog altijd niet vertellen, ik ben nog steeds heel bang dat er iets kan misgaan. Ik krijg ook het gevoel dat de meeste mensen wachten tot 13 weken? Ik ga hem niet meer kunnen houden vrees ik :)
Ik heb het boek '9 maanden dagboek' van Pauline Oud gisteren besteld en vandaag aangekregen, ik vind al die boeken zo mooi. Aangezien ik al heel de week thuis zit met sinusitis, ben ik er daarnet al in beginnen schrijven.
Ik ga nog eens wat rusten, nu het kan.
