Geduld

heb ik niet, nooit gehad trouwens. Ik word zeer snel ongeduldig als ik ergens moet wachten. Zuchten, puffen en ongeduldig met mijn voet tikken zijn zaken die meteen geactiveerd worden als ik ergens 'iets te lang' moet wachten. Dat ik voor onze grote droom iedere maand (in het beste geval) 14 dagen moet wachten op resultaat is voor mij dan ook ontzettend lang. Die dagen kruipen voorbij en er is geen dag die voorbijgaat waarbij ik tegen R. zaag dat het toch wel héél lang duurt. Ondertussen probeer ik de 'wachttijd' op te vullen met zwangerschapssymptomen na te bootsen en ik moet eerlijk zeggen, ik word er écht goed in!

Je hoort mij al komen. Deze ochtend kon ik écht niet meer wachten, maandag is mijn nod en ik dacht: 'met die super gevoelige testen zou ik misschien al wel resultaat kunnen hebben?'. Dus deze ochtend om 6u(!) lag ik klaarwakker in mijn bed met maar 1 ding in mijn hoofd, testen! Helaas was er geen tweede streepje te bespeuren, het testvlak zag spierwit. Spijtig, maar mijn hoop is niet te kraken, ik heb gewoon te vroeg getest ;).

Maandag proberen we het nogeens.

PS: ik kan de laatste tijd niet meer goed slapen, word verschillende keren per nacht wakker en ben 's morgens altijd op van die ongelooflijk vroege uren al klaarwakker. Verder ben ik doorheen de dag ook helemaal niet moe. Vroeger sliep ik als een blok door en was ik overdag wel nog moe. Iemand hier ervaring mee? Zou het met de zenuwen te maken kunnen hebben ofzo?