vrijdag 6 januari 2012

Wil iemand het licht aandoen?

Allereest wens ik jullie allemaal een schitterend 2012, moge al jullie dromen uitkomen!

Ik ben eerlijk gezegd blij dat 2011 voorbij is. Hoewel we getrouwd zijn en een prachtige reis hebben gemaakt, zijn er ook veel dingen die ik liever niet had willen meemaken. De overgang van 2011 naar 2012 was er eerlijk gezegd ook eentje in mineur, we hebben met 3 bevriende koppels gevierd die allemaal kids hebben, ik had kunnen verwachten dat dat pijnlijk ging zijn, maar ik dacht dat ik het wil ging overleven.

Om mijn klaagzang hier verder te zetten kan ik zelfs vertellen dat 2012 niet goed begonnen is. Niet dat er objectief veel zaken zij misgelopen of gebeurd, ik voel mij gewoon niet zo happy. Ik loop heel de tijd te brommen, slaap slecht, heb nergens nog zin in... De psycholoog in mij roept: ' je gaat nu toch ook niet depressief worden zeker?'. Het is geen depressie, eerder een serieuze dip. R. heeft het er moeilijk mee, hij slaagt er niet in mij op te fleuren en geraakt zelf ook wat in een dip. Als kers op de taart mocht ik gisteren naar de gyn voor fm en bn. Er zat niks klaar! Hopla dat kon er ook nog wel bij! Besluit: de clomid werkt niet meer, we starten met menopur. Ik ben gisteren de aanvraag gaan binnendoen bij de cm. Maandag moet ik terug langsgaan.

De onzekekheid slaat weer toe, ik twijfel aan alles. 'Ben ik wel gelukkig?' 'Heb ik tot nu de juiste keuzes gemaakt?' 'zou ik van job moeten veranderen?' en zelfs 'ben ik wel met de juiste man getrouwd?' Elke dag pieker ik mij zot, wat het slecht slapen verklaart. Soms vraag ik mij af of anderen dit ook wel hebben. De mensen rondom mij zijn precies altijd zo zeker van hun keuzes en kijken nooit terug... Toegegeven, ik kijk echt te veel terug, het duurt eeuwen voor ik een knoop durf doorhakken en eens die doorgehakt is vraag ik mij meteen af of ik niet de foute beslissing heb genomen, echt om gek van te worden.

Wat heel de mmm betreft, weet ik heus wel dat ik nog niet mag klagen, we zijn amper 3 maanden bezig. Maar ik ben er zelf veel langer mee bezig. Een simpel voorbeeld kan toelichten hoe diep het nu al zit. De zus van R heeft 3 kids. In oktober 2008 kondigde ze aan dat ze zwanger was van haar 3de. Ik wou toen al zo lang een kindje dat ik mij moest bedwingen om niet ter plaatse in tranen uit te barsten. Erna hebben R en ik ruzie gemaakt omdat hij toen nog geen kinderen wou en ik zowat onderdoor ging aan de wens. Nu 3 jaar later gaat dat kleine meisje voor het eerst naar school en wij zitten te sukkelen met een eisprong.

Genoeg geklaagd, sorry voor de depri blog, moest het even ventileren.

Groetjes,
D.

3 opmerkingen:

  1. hej D,
    Zo herkenbaar wat je schrijft. Het maakt niet uit hoe lang je in de mmm zit, he. Ik had ook al veel langer een kinderwens dan m'n vriend. Ik herken het gevoel dat je hier beschrijft: het jaloers kijken naar andere kindjes. Als ik m'n vriend vroeger had kunnen overhalen, dan had ik nu al lagereschoolkindjes gehad misschien (en was IVF misschien helemaal niet nodig geweest...).
    En al die twijfels zijn ongelooflijk normaal. Het is nogal wat ook, he, die mmm. Ik denk dat dat ook wel komt omdat je nu eenmaal de tijd hebt om over de dingen na te denken, maar het toont vooral ook dat je bewust keuzes wilt maken, en dat alleen al is heel wat. En veel meer dan veel koppels met kinderen...
    Dikke knuffel,
    Jullie komen er wel!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. D, ook ik begrijp je blog helemaal!! Ik kijk ook veel te veel terug, twijfel ook veel te veel en denk veel te veel na over dingen!! Over keuzes maken zullen we maar zwijgen, want dat kan ik gewoon niet!! Dan lijk ik wel helemaal te blokkeren ofzo...
    Jammer dat de clomid niet meer lijkt te werken, ik heb vorige week ook mijn aanvraag voor menopur binnengedaan bij de voorzorg. (tijd voor een nieuwe blog om dat te verklaren) Ben benieuwd wanneer de goedkeuring er is. Kunnen we lekker samen klagen en zagen over de menopur ;-).
    Knuffel D! Het lukt ons wel!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dag D,

    jammer dat je zo slecht in je vel zit, maar je bent natuurlijk veel aan het verwerken. je hebt het moeilijk om beslissingen te nemen, maar nu trek je ook al je vroegre bslissingen in vraag. de enige funderingen die je onder je voeten hebt, ben je zelf voor een deel aan ht afbreken. probeer dat niet te doen, leef in het nu! in het heden! laat uw fnderingen staan! je hebt keuzes gemaakt, en je moet er voor gaan ... hoe moeilijk soms ook door de huidige omstandigheden.

    maar ik begrijp je wel hoor D. zeker en vast. ik hoop en vermoed dat de menopur wat standvstigheid zal brengen. je zult kansen krijgen, en niet constant aan je zlf moeten twijfelen. en dit heb je heel hard nodig nu.

    en die kinderwens, same here. die pijn van verlangen in die borstkast. en toen nog mzelf wijsmaken dat mijn tijd nog wel zou komen. en die zal komen! Reken 2 tot 3 weken voor de goedkeuring, en als het te lang duurt naar geddacht, gewoon opbellen!

    BeantwoordenVerwijderen