We zijn sinds dinsdag de trotse eigenaars van een prachtig stukje bouwgrond. Het is perfect gelegen in een doodlopende straat in een rustige wijk. Vlakbij hebben we een kinderopvang, school, winkels en een fietspad dat binnendoor leidt naar de bomma en de bompa. Het stuk ligt mooi in het zuiden en tegenover ons stuk grond hebben we een kleine speeltuin. Een prachtige plek om een gezinnetje te starten. We zijn al volop bezig met plannen voor ons toekomstig huis. Heel erg spannend allemaal. Het nadenken over onze bouwplannen biedt bij momenten wat afleiding van alle baby-problemen.
Ik zeg wel degelijk 'bij momenten', ik pieker mij helaas gek de laatste tijd. Rond mij zijn er momenteel, in mijn directe omgeving 12(!) vriendinnen en kennissen zwanger. Dat is echt teveel, bij de laatste aankondiging ben ik echt gecrasht, die kon er even niet meer bij. Ik merk dat ik mezelf begin te isoleren. Ik ben van nature een sociaal mens, ik geniet van gezelschap, vind het leuk om af te spreken. Maar nu probeer ik dat zoveel mogelijk te vermijden. Ik wil niet rondhangen met mijn zwangere vriendinnen en ben bang dat de niet-zwangeren het elk moment kunnen aankondigen. Op z'n moment in je leven, als het wat moeilijker gaat, zou je juist het gezelschap van je vrienden goed kunnen gebruiken. Ik voel mij er echter slechter door, staren naar die bolle buiken en die wiegjes maakt het eens zo pijnlijk. Dan komt het gevoel van falen eens zo hard naar boven.
Ondertussen loopt het niet zo vlot met de menopur, ik moet weer dubele dosissen spuiten want er is zo goed als geen reactie. Ik ben zo teleurgesteld en bang voor wat gaat komen. Het lijkt wel of ik de moed heb opgegeven. Ik kan mezelf precies niet meer opladen. Telkens ik er met mijn man over praat verval ik weer in een: 'het gaat toch nooit lukken-modus'. Binnekort ga ik samen met mijn man, beste vriendin en haar man naar Spanje. In Spanje lopen mijn wachtweken af, ik ben al op voorhand aan het balen omdat ik dan ongesteld ga worden op vakantie. Ik geef mezelf precies al geen schijn van kans meer dat ik misschien wel eens niet ongesteld zou kunnen worden deze keer...
Herken het gevoel van isoleren en vooral de angst dat iemand die niet zwanger is ineens verteld dat zij wel zwanger is.
BeantwoordenVerwijderen2 dagen na mijn curettage kwam een berichtje dat ze 7 weken zwanger is.... het aantal weken waarop ik te horen kreeg dat het niet goed zat. Deze boodschap is mij ook even teveel.
Helaas ook herkenbaar dat je er vanuit gaat dat het toch niet gelukt is. Probeer wel hoop te houden. Er is echt een kans dat het lukt!
Alvast een fijne vakantie en gefeliciteerd met jullie mooie plekje voor een nieuw huis.
D, ik begrijp je helemaal. Ik kan je alleen maar zeggen, blijven volhouden. Ik vond de IUI-clomid-... ook een zeer moeilijke periode! Nog veel moeilijker dan de IVF periode. Je zwemt in onzekerheid ... Je reageert slechter op menopur, je weet wat dat wil zeggen, de spanning loopt op omdat je weet dat het weer gaat vastlopen, je wil hopen op een wonder maar die spanning houd je tegen ...
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat je vlug uit deze periode komt ... Op de een of andere manier. En het meest hoop ik op positief nieuws in Spanje.
We helpen je hier door ...